O filmie

 
 
Reżyser Jean-Jacques Annaud (ur. 1943) twierdzi, że jego filmy - choć tak różniące się od siebie - mają jeden temat wspólny: "Spotkanie i próba przystosowania się rożnych mentalności i kultur - co różnie się kończy. Właśnie o tym z reguły opowiadam" - mówi. Rzeczywiście już w jego fabularnym debiucie "Czarne i białe w kolorze", nagrodzonym Oscarem 1977 za najlepszy film nieanglojęzyczny pojawia się właśnie ten motyw. Groteskowa historia konfliktu między francuskimi i niemieckimi kolonistami w Afryce podczas I wojny światowej jest refleksją nad różniącymi się temperamentami narodowymi i przede wszystkim rasowymi. "Walka o ogień" (1982) - jak mówi reżyser - opowiada "o młodym mężczyźnie z prymitywnego szczepu, który dzięki temu, że poznaje kobietę z innego szczepu otwiera się na kulturę". "Imię Róży" według powieści Umberto Eco (1986; Cezar za najlepszy zagraniczny film roku), to opowieść o konflikcie pomiędzy różnymi intelektualnymi i duchowymi postawami w pozornie jednorodnym świecie średniowiecznych mnichów. Nawet w "Niedźwiadku" (1988, Cezar za reżyserię) można dopatrzyć się podobnego motywu - w przyjaźni psa z niedźwiedziem. "Kochanek" (1992) oparty na powieści Marguerite Duras był oczywiście próbą opisu spotkania Wschodu i Zachodu na przykładzie zmysłowego romansu.

Filmy Annauda, nawet jeśli budzą różnorakie wątpliwości, są z reguły olśniewającyrni widowiskami sprawiającymi wrażenie chłopięcej spontaniczności i upojenia możliwościami kamery. "Kamera Annauda pokazuje świat, jakiego nie widzieliśmy, jakby odkryła go po raz pierwszy" - pisał brytyjski krytyk.

Zapewnienie filmowi wysokiego budżetu przestało być problemem z chwilą, gdy rolę Harrera przyjął BRAD PITT. Pitt to jeden z najpopularniejszych gwiazdorów z Hollywood. Ten charyzmatyczny blondyn zasłynął rolami niepokornych młodych ludzi ("Rzeka wspomnień", "Thelma i Luiza", "Wichry namiętności", "Uśpieni", "Zdrada"). Pitt wyraził niemal bez namysłu zgodę na występ w filmie. "Odniosłem wrażenie - mówi Annaud - że naprawdę poruszyła go ta postać przechodząca oczyszczenie".

Aufschnaitera zagrał ceniony brytyjski aktor charakterystyczny DAVID THEWLIS, który zabłysnął doskonałą kreacją kontestatora - prowokatora w "Nagich" Mike'a Leigh, wystąpił także w roli Verlaine'a w "Całkowitym zaćmieniu" Agnieszki Holland. Thewlis twierdzi, że od 1at fascynuje go buddyzm. "Buddyzm to dla mnie raczej filozofia niż religia. Ale muszę przyznać, że wiedza o buddyzmie nie była zbyt pomocna w stworzeniu tej postaci. Rozmawiałem z prawdziwym Harrerem - niewiele powiedział mi o swym towarzyszu. Aby więc zbudować jego postać odwołałem się do austriackiej kultury i wiedzy o wysokościowej wspinaczce". Zresztą obaj aktorzy przeszli intensywny kurs alpinizmu, by wiarygodnie wypaść na ekranie.

W roli matki Dalaj Lamy wystąpiła jego prawdziwa siostra JETSUN PEMA. Tybetańczycy darzący wielkim szacunkiem matkę Dalaj Lamy sugerowali, by zagrała ją właśnie ona. Po namyśle zgodziła się.

Długo poszukiwano odtwórców roli Dalaj Lamy w różnym wieku. Większość zawodowych aktorów sprawiała na Annaudzie "zbyt gładkie wrażenie". W końcu asystentka prowadząca "casting" znalazła w Hongkongu czternastoletniego JAMYANGA i ośmioletniego SONAMA - synów dyplomaty z Bhutanu. "Obaj zachowują się z wrodzonym wdziękiem i powagą - pochodzą z rodziny arystokratycznej, a jednocześnie są niezwykle naturalni." - mówił reżyser.

Dalaj Lamę w wieku lat 4 zagrał DORJEE TSERING - chłopiec z Himalajów. W roli żony Marrera wystąpiła INGEBORGA DAPKUNAITE - Marysia Kotowa w filmie "Spaleni słońcem" Nikity Michałkowa.

Zdjęcia początkowo miały być kręcone w Indiach - ale nie wydano (ponoć pod naciskiem Chin) pozwolenia. W tej sytuacji przeniesiono się w Andy - na pogranicze Chile i Argentyny.

Argentyńskie miasto Uspallata zostało "ucharakteryzowane" na Lhasę. Wybudowano tu replikę pałacu Dalaj Lamy. Z klasztoru w Indiach do Argentyny przeniesiono ponad 100 tybetańskich mnichów.

Niemiłą niespodzianką okazała się natomiast dla Annauda i jego ekipy publikacja latem 1997 roku w "Sternie" artykułu o Harrerze. Okazało się, że był on od 1937 roku członkiem SA, a od 1938 - SS. Annaud dodał więc dwie linijki tekstu mówiące o tej sprawie. Według jego informacji, Harrer nie odegrał w tych faszystowskich organizacjach żadnej aktywnej roli. Na podstawie serwisu PAP

Premiera kinowa: 17 kwietnia 1998 r.
Dystrybucja: VISION FILM DTSTRIBUTION COMPANY.

 

Powrót do menu Siedem lat w Tybecie     Powrót do strony głównej