Nazistowska przeszłość austriackiego podróżnika

Film "Siedem lat w Tybecie", w którym występuje m.in. Brad Pitt, jest ekranizacja bestsellerowej książki Harrera napisanej we wczesnych latach pięćdziesiątych po ucieczce autora ze stolicy Tybetu, Lhasy, zajętej przez Chińczyków. Premiera filmu przewidziana jest na 8 października, zaś producentem jest należąca do koncernu Sony wytwórnia Tri-Star.

Niemiecki magazyn Stern opublikował w zeszłym miesiącu szczegóły z akt Harrera, z których wynikało, ze wstąpił on do NSDAP w 1938 r. po zajęciu Austrii przez III Rzesze. Wstąpił także do SS, w efekcie czego po rozpoczęciu wojny był internowany przez Brytyjczyków w Indiach. Wcześniej, kiedy działalność organizacji nazistowskich była jeszcze w Austrii zakazana, 21-letni Harrer wstąpił w 1933 do nielegalnych bojówek SA.

Francuski reżyser Jean-Jacques Annaud stwierdził w wypowiedzi cytowanej przez The New York Times, iż podejrzewał Harrera o związki z nazistami przed wojna. Dodał jednak, ze "poświęcił on życie dla pokoju, praw człowieka i równości ras".

Centrum Simona Wiesenthala w Los Angeles potwierdziło, ze nie ma dowodów na udział Harrera w zbrodniach hitlerowskich, jest jednak niejasne, dlaczego ukrywał on swa przeszłość.

Harrer, obecnie 84-letni, spędza czas w Lichtensteinie i ojczystej Austrii. Od czasu upublicznienia informacji o jego przeszłości udzielił zaledwie kilku wywiadów. W jednym z nich powiedział, ze praktycznie nie działał w SS oraz ze "z dzisiejszego punktu widzenia przynależność do partii hitlerowskiej i SS były wyjątkowo nieprzyjemne". Stwierdził, ze wstąpienie do NSDAP miało ułatwić mu karierę nauczyciela i alpinisty, nie wyjaśnił jednak, dlaczego wstąpił do SA jeszcze w 1933 r., kiedy działalność nazistowska była w Austrii zabroniona.

Po raz pierwszy o Harrerze zrobiło się głośno w 1938, kiedy zdobył szwajcarski szczyt Eiger trudnodostepnym zboczem północnym. Przyniosło mu to sławę i uścisk dłoni Adolfa Hitlera.

Harrer wspomina, ze został później instruktorem sportowym i wstąpił do SS i NSDAP, gdyż był to warunek przynależności do organizacji nauczycieli. Bez tego nie miałby szans na udział w finansowanej przez rząd ekspedycji w Himalaje - co było marzeniem jego życia.

Pod koniec tej wyprawy Harrer wraz z towarzyszem został aresztowany przez Brytyjczyków w Indiach po wybuchu wojny we wrześniu 1939 r. Obaj uciekli z obozu dla internowanych w 1944 r. i przedostali się przez Tybet do Lhasy, wówczas praktycznie zamkniętej dla Europejczyków. Wkrótce zdobyli zaufanie świeckiej elity kraju i przywódcy religijnego, młodego Dalajlamy.

Harrer uczył Dalajlamę matematyki, angielskiego i sportu, wkrótce został jego doradca i przyjacielem. Po powrocie do Europy opisał swe doświadczenia w książce "Siedem lat w Tybecie", która została przetłumaczona na 48 języków. Harrer podróżował później do innych odległych zakątków świata, napisał prawie tuzin książek i nakręcił około 40 filmów dokumentalnych.

Powrót do menu Siedem lat w Tybecie     Powrót do strony głównej